ZABURZENIA WYMOWY

O opóźnionym lub zaburzonym rozwoju mowy mówimy wtedy, gdy proces kształtowania i rozwoju mowy ulega opóźnieniu i przebiega niezgodnie z normą przewidzianą dla danej grupy wiekowej.

Opróżniony rozwój mowy to późniejsze pojawienie się poszczególnych etapów rozwoju mowy.

Mowa jest ważnym elementem w porozumiewaniu się i nawiązaniu kontaktów społecznych, daje możliwość komunikacji, stanowi narzędzie w zdobywaniu informacji, pozwala na wyrażenie własnych sądów, uczuć i upodobań.

Mowa jest ciągłym niesekwencyjnym procesem nabywania i doskonalenia komunikacji ze środowiskiem i nie tylko.

Jednak nie zawsze mowa pojawia się w określonym okresie rozwoju dziecka.

Bywa tak, że nasze dziecko wyróżnia się pod względem rozwoju mowy, stopnia porozumiewania się od innych dzieci.

Jedna z najczęściej spotykanych u dzieci nieprawidłowości to opóźniony rozwój mowy.

W każdej sytuacji, gdy mowa jest opóźniona w stosunku do rówieśników, stwierdza się opóźnienie jej rozwoju.

Opróżniony rozwój mowy to późniejsze pojawienie się poszczególnych etapów rozwoju mowy. O opóźnionym rozwoju mowy mówimy wtedy, gdy proces kształtowania i rozwoju mowy ulega opóźnieniu i przebiega niezgodnie z normą przewidzianą dla danej grupy wiekowej.

Opóźniony lub zaburzony rozwój mowy obejmuje różne czynniki, które go spowalniają bądź hamują go całkowicie.

Istnieją dwa rodzaje opóźnienia mowy:

  1. proste opóźnienie mowy - proste opóźnienie mowy wynika z jest następstwem zakłóceń procesu rozwojowego, którego przyczyny związane są z indywidualnym tempem i rytmem rozwoju dziecka;
  2. niesamoistny opóźniony rozwój mowy- jest następstwem zaburzeń np.:

upośledzenia motoryki mowy, upośledzenia sensorycznego, zaburzenia neurologicznego, zaburzenia środowiskowej.

Przyczyny, które prowadzą do powstawania opóźnionego rozwoju mowy są różnorodne i mają wiele czynników, do których należą:

  • czynniki wrodzone ( późne dojrzewanie ośrodkowego układu nerwowego),
  • zaburzenia słuchu,
  • upośledzenie umysłowe,
  • nieprawidłowa budowa narządów artykulacyjnych,
  • zaburzenia emocjonalne,
  • czynniki środowiskowe.

Opóźniony czy też zaburzony rozwój mowy przejawia się przede wszystkim w późniejszym gaworzeniu, w późniejszym wymawianiu pierwszych słów, zdań; słownik dziecka jest ubogi; problemy z wypowiadaniem się; nieprawidłowe budowanie zdań pod względem gramatycznym.

W terapii opóźnionego czy też zaburzonego rozwoju mowy bardzo ważny jest wywiad z rodzicami dziecka, który dostarczy logopedzie niezbędnych informacji o dotychczasowym rozwoju dziecka, następnie należy wykonać badanie słuchu i wskazane jest również badanie psychologiczne.

Po dokonaniu wyżej wymienionych badań można przystąpić do terapii.

Wczesne wykrycie wad i wczesna interwencja terapeutyczna zapewnia dobre wyniki, oczywiście nie od razu na wszystko potrzebny jest czas.

W terapii logopedycznej dzieci z opóźnionym rozwojem mowy stosuje się ćwiczenia wspomagające jej rozwój. Bardzo ważne jest, aby jak najszybciej rozpoczynać stymulację rozwoju mowy dziecka – już w pierwszym lub drugim roku życia dziecka. Wyróżnia się kilka ćwiczeń służących stymulowaniu rozwoju mowy, są to:

  • ćwiczenia słuchowe,
  • ćwiczenia rozumienia wypowiedzi,
  • ćwiczenia rozwijające słownictwo,
  • ćwiczenia w budowaniu zdań i dłuższych wypowiedzi,
  • ćwiczenia oddechowe,
  • ćwiczenia głosowe,
  • ćwiczenia artykulacyjne.